The last couple of days have felt like a lifetime, days filled with hospital corridors, machines beeping, and prayers whispered in silence. My baby, just days old, was born too soon. A preterm baby, fragile and tiny, is now fighting for life at Ovum Hospitals, Bengaluru.

Every day, I watch my little one surrounded by tubes and wires. The doctors say weight gain has started, which is a good sign, but the journey is still long. The lungs are still not strong enough, the brain still needs to grow, and infections remain a constant risk. Right now, my baby is in the NICU, on CPAP and oxygen support. Feeding is done every 2 hours, only 16 ml at a time, and there are antibiotics, injections, even blood transfusions when needed. These are words I never thought I’d have to understand, but they have become part of my daily life.

One doctor told me, “Premature babies are fighters, but they need time and care.” That sentence keeps me going. 

It’s not just the baby who is struggling, it’s us too. My husband is the only earning member in the family, and while he tries to stay strong, I know the weight he carries inside. Our savings are almost gone, rent and groceries still need to be managed, and each day at the hospital adds more bills. 

We don’t own gold or land to fall back on. We’ve managed so far by borrowing here and there, but it is not enough. The doctors have said at least 2 more months of treatment is needed before my baby can even think of coming home.

Every moment feels like a mix of hope and fear. I sit by the NICU glass, longing to hold my baby without wires, without machines, just in my arms. I believe that day will come, but we need help to reach it.

This is not easy to write, but I am asking for support. Your contribution will help us continue this fight and give my baby a chance at life. Please help!

Note: Due to NICU photography restrictions, we have used AI/stock images to represent the newborn’s battle for survival. These images aim to illustrate the fragile and lonely fight of this little one. Every moment, the baby longs for the comfort of their mother’s arms, a basic right delayed by their delicate health. Your support can help bridge this heartbreaking gap and bring the baby closer to feeling the warmth and love they need for a blossoming childhood.

How to help:

Donate: Click on the ‘Donate Now’ button and contribute to Shambhavi’s little one’s treatment.

Share: Share this story with your friends and family and support further.

ಕಳೆದ ಎರಡು ದಿನಗಳು ಜೀವಮಾನದಂತೆ ಭಾಸವಾಗಿದ್ದವು, ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ಕಾರಿಡಾರ್‌ಗಳು, ಯಂತ್ರಗಳು ಬೀಪ್ ಶಬ್ದ ಮತ್ತು ಮೌನವಾಗಿ ಪಿಸುಗುಟ್ಟುವ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದವು. ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳ ವಯಸ್ಸಿನ ನನ್ನ ಮಗು ತುಂಬಾ ಬೇಗನೆ ಜನಿಸಿತು. ದುರ್ಬಲ ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕದಾದ ಅಕಾಲಿಕ ಮಗು ಈಗ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಓವಮ್ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವನಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡುತ್ತಿದೆ.

ಪ್ರತಿದಿನ, ನಾನು ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವನ್ನು ಟ್ಯೂಬ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ತಂತಿಗಳಿಂದ ಸುತ್ತುವರೆದಿರುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತೇನೆ. ತೂಕ ಹೆಚ್ಚಾಗುವುದು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿದೆ ಎಂದು ವೈದ್ಯರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಇದು ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಕೇತ, ಆದರೆ ಪ್ರಯಾಣ ಇನ್ನೂ ಉದ್ದವಾಗಿದೆ. ಶ್ವಾಸಕೋಶಗಳು ಇನ್ನೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಬಲವಾಗಿಲ್ಲ, ಮೆದುಳು ಇನ್ನೂ ಬೆಳೆಯಬೇಕಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಸೋಂಕುಗಳು ನಿರಂತರ ಅಪಾಯವಾಗಿ ಉಳಿದಿವೆ. ಇದೀಗ, ನನ್ನ ಮಗು NICU ನಲ್ಲಿದೆ, CPAP ಮತ್ತು ಆಮ್ಲಜನಕ ಬೆಂಬಲದಲ್ಲಿ. ಪ್ರತಿ 2 ಗಂಟೆಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಆಹಾರವನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ, ಒಂದು ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 16 ಮಿಲಿ, ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಜೀವಕಗಳು, ಚುಚ್ಚುಮದ್ದುಗಳು, ಅಗತ್ಯವಿದ್ದಾಗ ರಕ್ತ ವರ್ಗಾವಣೆ ಕೂಡ ಇದೆ. ಇವು ನಾನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದು ಎಂದಿಗೂ ಭಾವಿಸದ ಪದಗಳು, ಆದರೆ ಅವು ನನ್ನ ದೈನಂದಿನ ಜೀವನದ ಭಾಗವಾಗಿವೆ.

ಒಬ್ಬ ವೈದ್ಯರು ನನಗೆ ಹೇಳಿದರು, "ಅಕಾಲಿಕ ಶಿಶುಗಳು ಹೋರಾಟಗಾರರು, ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಸಮಯ ಮತ್ತು ಕಾಳಜಿ ಬೇಕು." ಆ ವಾಕ್ಯವು ನನ್ನನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತದೆ.

ಗಮನಿಸಿ: NICU ಛಾಯಾಗ್ರಹಣ ನಿರ್ಬಂಧಗಳಿಂದಾಗಿ, ನವಜಾತ ಶಿಶುವಿನ ಬದುಕುಳಿಯುವ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಲು ನಾವು AI/ಸ್ಟಾಕ್ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದ್ದೇವೆ. ಈ ಚಿತ್ರಗಳು ಈ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಿನ ದುರ್ಬಲ ಮತ್ತು ಏಕಾಂಗಿ ಹೋರಾಟವನ್ನು ವಿವರಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ, ಮಗು ತನ್ನ ತಾಯಿಯ ತೋಳುಗಳ ಸೌಕರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತದೆ, ಇದು ಅವರ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಆರೋಗ್ಯದಿಂದ ವಿಳಂಬವಾದ ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕು. ನಿಮ್ಮ ಬೆಂಬಲವು ಈ ಹೃದಯವಿದ್ರಾವಕ ಅಂತರವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು ಮತ್ತು ಮಗುವನ್ನು ಅರಳುವ ಬಾಲ್ಯಕ್ಕೆ ಅಗತ್ಯವಿರುವ ಉಷ್ಣತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಹತ್ತಿರ ತರುತ್ತದೆ.